Sen Üzülme Çocuk Şiiri - Salih Bardakçı

Bir yangın yeridir yaşam
Kömüre bulanmış bir akşam
Sobadan sızan gazdan
Bir kuş gitmiş yuvadan

Bir yangın yeridir dünyam
Kömür karası sudan
Boğulmuş gitmiş bir kaç adam
Unutsada zaman ağlar anam

Bu dünyada hakkını alamadan
İnsanlar hayata doymadan
Ekmeğin peşinde durdu zaman
Bu ne çelişki aman
Yaşar merkezi sistem oksijende ağan
Bizimkilere ölüm karmonoksitli sobadan
Çamurun altında buz gibi soğuk sudan

Sen üzülme çocuk
Bir gün gelecek
Bu düzen elbet değişecek
Bedeller tek tek ödenecek
Fakirin ağzında kuru ekmek
Ağalar beğenmez ne et ne de kek
Nereye kadar ne zamana dek
Biri yaşarken biri ölecek
Birileri bakarken ocaklar sönecek