Sen uyurken usulca içimde

sen kumsalda oturup uzaklara dalmışken
kaç dolunay yansır denizine
kaç melek öper seni
sen uyurken usulca içimde

en çok ben yoruldum
kalan düş kırıklıklarını temizlemekten
gökyüzüne bakarken
ıslak ıslak

kaçıncı gün bilmiyorum
kaçıncı gece kan ter içinde
kaç dalga kaç kucak dolusu özlem
kaç yıldız dizdim pencere önüne

hiç bir anlamı yok güneşin
her şey yarım
her şey parça parça
bir bütünün parçaları gibi dağınık

seni ruhumun puslu karelerinde saklarken
en acı cümleler dökülür çoğu zaman
buğulu zamanlar yaşarım

geçmişin tozlu yollarında koşuşur düşünceler
isyan fırtınaları gibi
derin bir hesaplaşma ile beraber
terk ettiğin şehirde

sensiz geçen kaçıncı şafak
kaç kızıl güneş omuzlarımda
dudaklarımdan dökülen kaç şarkının tınısı
öksüzleşen kaç duygu
çoğu kez içimde

kapıların kapandığı vakitlerde
kapanan ne çok anılar mevcut
biliyor musun ne yalnızlıklar yaşattığını
sensizlikle başlayan
sensiz biten

redfer