Sen Uyu Şiiri - İzzet Kocadağ

Sen uyu kara gözlüm, gece benim yoldaşım,
Issız sokaklardayım, biraz dumanlı başım,
Arada bir gezerim ben böyle geceleri,
Hayalini kurarak, dolaştığın her yeri.
Düş gerçek karıştıkça, çöküyor türlü hüzün.
Sanki hiç silinmemiş, durur yollarda izin,
Adım adım gezdiğin her yeri tarıyorum,
Geçmiş yılları süzüp, simanı arıyorum.
Dalıp gittikçe zaman, akıyor hızla geri,
Her şeyin rengi soldu, gittiğin günden beri
Ne baharda bahar var, ne yazda ılık rüzgâr,
Âleme nasıl bilmem, bana tüm yıl sonbahar.
Bakınca gül soluyor, dökülüyor yapraklar,
Gazele bürünüyor, yürüdükçe sokaklar.
Bir an solgun hayalin, çıkıyor tam karşıma,
Soluksuz kalıyorum, öylece bir başıma,
Duruyor birden zaman, sis sarıyor her yanı,
Ruhumu tenden alıp, götürüyor her anı,
Dönmek istemiyorum, bir daha hiç geriye,
Bir asra bedel çünkü yaşanan her saniye,
Sen uyu kara gözlüm, gece benim yoldaşım,
Hayalin bana yeter, dindi artık gözyaşım.

14 Temmuz 1988-Perşembe/Ödemiş