Sen oldum Şiiri - Oktay Çekal

Sen oldum…

Pırlanta yüreğin…
Gözlerinden parladı gözlerime,
Bir kıvılcımdı sanki…
Ateşinde soluyorum sevgiyi,
Nefesinin buğusunda yaşıyorum…
Hayattayım, tenime dokunduğun zamanlar,
Ruhumu, tuttuğun kadar varım üstelik…

İçimde, senin yürüdüğün patikalarda,
Kayboldum, gönüllü oldum sana,
Yıldızları takip ettim,
Kuzey yıldızı rehberim oldu…
Yalnızlığımın serinliğinde,
Hep hatıraları örttüm üzerime,
Sen vardın yanımda, olmasan da,
Sıcaklığın rahatlattı bedenimi,
Varsın gibi, sardı bir zaman…

Özgürdüm, pervasızca sorumsuzca…
Takmıyordun kimseyi, anlaşılmazdım,
Durmadım…
Dağlarda kaybolurdu duygularım…
En zirvede, güneşe merhaba derdim mesela,
Yamaçların kuytu karanlığına,
Bir baykuş sessizliğinde, tüneyen ömrüm,
Hayat bulur uçardı,
Mavinin büyülü ülkesine doğru…
Gönlüm hep sevginin, hassas terazisi gibi,
Tarttı aşkını, sırtında taşıdı,
Bir hayat boyu…
Erinmeden sardım tüm bedenini, sen oldum…

Oktay ÇEKAL
18.05.2012-00.45