Sen ne kadar bir azap saymasan da!

Öyle bir azap ki yaşattığın
Azabın tadına kanamadan
Gözlerimden kan boşalmadan
Tırnaklar parmaklarımı bırakmadan

Ayaklarım basmayacak kadar yorulmadan
Kanımın donmasına ramak kalmadan
Dilimi dönmez hale getirmeden
Zihnime haşyeti çağrıştırmadan

Kalbim ahirin yönüne sevk etmeden
Aşkın tanımına müdrik olamadan
Sevdaların katresinde hiç yaşamadan
Sevginin bir rahmet tecellisi olduğu

Tarafımca yakinen hıfzedilmeden
Bir tutku arifesinde yalnız nefeslenirken
Sen çıktın aniden hiçbir vakit görünmeden
Merak ne müthiş bir nimetmiş meğerki

Seni senden alıyor kendi seyrine katıyor
Hülyalar ki artık beni sarmıyor oyalıyor
Bir çaresizliği hal diliyle sirayet ettiriyor
Meğerse damarlardan çekilen kan misali

Ciğerde toplanan suyun beyne ulaşması gibi
O an kalbin çaresizlik içinde teklemesi misali
Bir şuur bulanıklığının insanı tarumar ettiği gibi
Şevkin heyecanın merakın hazzın terk ettiği misali

O an ve bitecek zamanda beni bekleyen çetin azapla