sen mutluyken, mutsuz olmayı seçtin!
kendi içinde yaşattığın, karmaşık dünyanı
körelttin saflığını...
sen kendi içinde kendini öldürdün...
şimdi;
ara tozlanmış köşelerde, pişmanlığının,
geçmişte kalan izlerini...
bulabilirsen ne ala!
sen çoktan öldürdün içimdeki seni...
yaşayamadığın sevgiyi, bulunca çekildin
kendi kabuğundaki o esaret çukuruna...
yaşattırmadın da...
Kayıt Tarihi : 5.12.2005 21:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!