Sen Mabedim Ol Derim Şiiri - Selma Şanal

Sen aslı’nın asıl sahibi Hiç olmadığın kadar gerçeksin bugün Hüzün akar siyah saçlarından Gölgeye düşer karşımda buğulu bakışların, Aşk de,yada saplantı,öyle sürüp gitsin Yaşasın içimde ki derinlerde Kalp atışların... Sil aklıma kazınmış bütün resimleri Sadece senden izler taşısın bütün benliğim Adı yok nasıl olsa bunun Kuruyup düşerken yapraklar, Tutunduğu daldan Yer gök esiyor seninle,çoşuyor yürek fırtınam Susabilirmiyim bu denli kapılmışken rüzgarına Yersiz mi korkularım, Kenarındayım sanki uçurumun Ha düştü yürek, Ha düşecek... Sağım solum sen,her yerde o eşsiz kokun Hükümsüz gibiyim sensiz Korkunç dalgalara meydan okuyan Yaralı gemiler gibiyim, Başım dumanlı Duvarlarım nemli ve sen,ıslak gözlerimdesin... Gündüzü esir alırken gece Üstüme çöken kasvette dahi,yaşıyorum seni Sahipsiz / başıboş / kaderine terkedilmiş, Bir liman gibi... Siyahın en koyu halinde Çarparken dalgalar kıyılarıma, Ben sen diye haykırıyorum... Yokluğun esir alırken beni zındanına Etimden tırnağıma İşliyor kelepçen, Derinden duyduğum sancılarla kıvranırken Kurşun gibi vuruyor beni keskin bakışların... Varsa ki canıma kastın Elbet ölümü senden isterim Sen ecel / sen kefen / sen mabedim ol derim... 01:1003.12.11