Sen kim misin ? Şiiri - Zafer Başkaya

Seninle bir rüyadayım sanki;
Her ne kadar kafamı koyamasam da göğsüne; ne zaman dalsam rüyana; gözlerini üstüme örterim. Ağzından çıkan ilk söz önsözüdür gece hikayelerimin. Ben bir kahraman olmak istedim seninle olan hikayemde. Sana olan ve seninle yaşayacağım her ne kadar hayalim varsa gökyüzümün güvercinlerini ankaya dönüştürdü kanatları alevden. Aklıma ne zaman düşsen; ellerinden tutup umut tohumu da düştü yalnızlığın kurak topraklarına. Özlem çiçekleriyle bahara boyandı dallarım. Vazgeçişlerin tıka basa doldurduğu bir mahkeme salonunda şimdi masumiyetini savunuyor sana karşı bakışlarım. Hakimi olduğun bu celsenin her duruşmasında, her savunmam sırra kadem basıyor hakimiyetinin karşısında. Sen yüreğimin en yürekli direnişini bir anda örseliyorsun. Hükmen yeniliyorum her defasında kendi evimde.
Kadın; daha fazla germe ellerinle; hürriyetimin boynuna geçirdiğin urganı. Yetmezmiş gibi mesafeler; yokmuş gibi aramızda şehirler ; bırak çöle dönsün düşlerim. En derin rüyalarımdan faydalanıp yağma topraklarıma. Yoksa ölüp gideceğim bir baharın tam ortasında karanfiller yatağında…