Sen ki Şiiri - Hakan Pomakoğlu

Sen ki
Gözlerimden akıyorsun avuçlarıma
Oradan da süzülüp damla damla
Toprağa sızıyorsun;
Artık bir çiçeğin damarlarında
Ya da bir ceylanın
Eğilip de kandığı sudasın...
Sahi ne renkti gözleri...kokusu...
Hatırlıyor musun?

Sen ki
Karışıp da cigaramın dumanlarına
Göğe kavuşuyorsun
Ya bir gün batımı kızıllığında
Belki de bir şafak vakti
Ağıtlar yakıyorsun;
Aya haber salan sen miydin yoksa
Güneşi uyandıran? ! ... kimdi
Biliyor musun?

Sen ki
Bir iğde çiçeği
Ilgıt ılgıt odama dolan baharsın
Kimi zaman patlamaya ramak bir volkan...
Ama hepsinden gerçeği
Sen ki benim tâ içimde varsın;
Dinle bak yüreğimi...
Duyuyor musun?

Sahi bir gün uyur da uyanamazsam
Bekler misin başucumda
Mahzun ve ürkek...
Tadını yüreğinden almış
İki damlacık da ben
Süzülür müyüm gözlerinden? ...
Ya da bir soluk tebessüm
Dudaklarından dökülür müyüm?

Ne olur söyle? ! ...

Samsun, 1997