Şen Kahkahalar Şiiri - Müslüm Bayram

Dinliyorum uğultusunu ıssız sokakların
Sevdalı esiyor rüzgâr koro halinde seni fısıldıyor
Savrulmuş kırılmış yazılmış yapraklarına dalların
Aşk diye kazınmış kalplerden adın

Yalnız ağaç gibiyim gür ormanda
Haydi söyle hangi eldesin
Gittin gideli doğmaz güneşim
Buz kesmiş sisli dağın ayazında
Sevdalı yüreğim

Kaldırımlar ağlıyor ağıtlar darağacından düşüyor
Yükseliyor dev dalgalar aşkım boyu
Damla damla damarlarım okşuyor dökülürken
Közlü yüzdür ateşim hasretinden üşüyor

Demleniyor kırk derece hatırına
Kahve fincandan taşıyor
Kabarıyor en koyusundan rengim

Falıma bakmak istiyor kır saçlı yaşlı bir ana
Çevir fincanı aç ellerini oğul bereketi haktan ola
Bahtına güzellikler çala diyor
Ve devam ediyor

Henüz tomurcuk çiçeği üzerinde kokusuyla
Yarımay perdesinden gülümsüyor
Selamlıyor gözbebeği derinliğinden gül oya
Boydan boya cadde ve sokakları gizemli hoş
Usaresi bol lezzetli meyvelerinden dolu kadehler
İksirli kokteyl sunuyor

İncelikli kalemle çizilmiş yansımış ressamın tablosuna
Ay güzelliğinden şaşkın sarışın
Kaşlar keman gözler ırmak ırmak bakıyor
Esirgeme Mevla’m bu kulunda nasiplenip içsin
Yüzsün sarhoş, duamdır sakın geri çevirme diyor

Darmadağın elemli hallerim
Bir tütsü dumanı kadar bulanık karışıkken
Nedir sırrı ey kır saçlı ana
Ne hoştur ki nefesinle ferahlamam
Ağıtlara karışan şen kahkahalar atmam
Nedir melankolik hallere, aşklara soyunmam.