Sen Görmedin, Duymadın Şiiri - Ferhat Ataş

Sen görmedin, duymadın.
Ben sokak sokak dolaştım...
Saçlarımdaki aklar, sakalıma aktı da
Dur diyemedim.
Sokaklar genişledi,
Ruhum daraldı,
Ardıma bakamadım.
Sen görmedin, duymadın.
Susadım da su istedim.
Bir su verenim olmadı.
Herkes üzerime geldi.
Kaçtım, ciğerlerim dur deyinceye kadar.
Lanetler savurdum.
İki yüzlülerin, iki yüzüne tükürdüm.
Sinsilerin, zifiri kuyularına düştüm de
Elimi bir tutan olmadı...
Sen görmedin, duymadın.
Her dost dediğimin; dost olmadığını,
İş işten geçince anladım.
Kuzu postuna giren kurtları,
Kurt postuna giren kuzuları gördüm de...
Ne aklım erdi.
Ne anlam verebildim.
Sen görmedin, duymadın.
Bir bankta, ızdırap içinde,
Ulaşırken soğuk iliklerime, yumdum gözlerimi!
Kefensiz gömdüler, dipsiz bir kuyuya...
Toprak diye; dünyanın dertlerini attılar üzerime...
Sen görmedin, duymadın.