Sen gittin gök yüzü ağladı ardından

Baharla birlikte geldin bir akşam üstü
Güneş sarı sıcaktı bozkırın tepelerinde
Mavilere iliştirilmiş pamuk beyazı bulutlar gök yüzünde
Gün ışığı gibi yüzün aydınlık su gibi duru tenin
Bir başka parlıyordu gözlerindeki yeşilin tonları
Gideceğin gün herşey karardı birden
Griye döndü tüm mavi hayaller
Bulutlar hayli ağlamaklı böyle sessiz gidişine
Sel olup akıyor ardın sıra yüreğime düşen her damla
Garip bir sessizlik çöküyor koca kentin üstüne
Çaresizce açtığım ellerim, dillerim dualarda
Feryat figanım karıştı gözde durmayan yaşıma
İsyanım ne sana nede Tanrıya
Düşmanım ben bu hasret kokan uzaklara