Sen Gidince Ben Şiiri - Galip Karabatak

Sen gidince ben
Ateşi aldım avuçlarıma
Yeniden çizdim göğü
Bu defe kapkara
Ve tamamen sildim güneşi
Ki
Doğmasın diye yeniden
Hiç ama hiç! sana hiç demedim
Şimdiyse
Karanlıklar oldu en sadık dostum
Zaten ben, sensiz güneşi hiç sevmedim
Sen gidince ben...

Sen gidince ben
Tuhaftır ama yağmuru sevdim
Kara bulutları, tufanı, sisi
Ama sevemedim yeniden
Beni bırakıp giderken üstümüze doğan o güneşi
Sen gidince ben...

Sen gidince ben
Pisi sevdim, kötüyü, çirkini
Sevemedim güzeli yeniden
Sanki ezermiş gibi kendimi
Ezdim bütün o kıyamadığımız çiçekleri
Sokaklara tükürdüm, sövdüm gelip geçene
Tüm güzellikleri içimde öldürdüm
Dışaysa adi bir adam kaldı benden geriye
Artık kuşları değil, yılanları seviyorum
Artık şiir değil, nefretimi yazıyorum
Hani haksızlığa, zulme, kalleşe kızardım ya hep
Ah be gülüm, artık kötüyü sevip,
iyiye kızıyorum
Sen gidince ben...

Sen gidince ben
Böyle oldum işte
Sebep aramıyorum bu halime
Çünkü biliyorum
Sebeplerim de gitti seninle
Belki
Utanıyorum kendimden
Ama inan kızmıyorum
Çünkü ben
Bütün güzellikleri sende
Çirkinlikleriyse bende yaşıyorum
Sen gidince ben...