Sen Giderken Şiiri - Erdal Karadağ

SEN GİDERKEN

Bakma böyle hoyrat, hoyrat güldüğüme
Sen gram, gram giderken,
Ben ağır ağır ölüyordum
Her günün böyle firari geç/erken...

"Ne olursan ol, yine gel.." diyemem
Hâşâ! ben Mevlana değilim ki
Küçük bir dünyam,
Sade, insan olana saygım var
Hep hoşgörü taşıyamam ki..

"Hem göründüğüm gibi oldum,
Hem olduğum gibi göründüm.."
Ufacık bir yüreğim, yürekte yangınım var,
Herkesi sevemem ki..

Evvel zaman içinde
can oldum,
Düşüp kavgalar içinde
kan oldum
Boğulup sevdalar içinde
günahkâr oldum.
Yoruldum
Ateş oldum yandım
Ağladım
Su oldum.
Ateş söndü,
Su çürüdü
Toprağa karışıp kül oldum
El âlem''e yaşadım yol oldum
Kendime küstüm yok oldum
Seni bilemem amma,
...Ve ben,
"Sözde bir insan oldum!.."

14 Ocak 2014 Tavşanlı/Kütahya