Sen gibi Şiiri - Ahmet Çelebi 2

Ne zaman kalemim kâğıtla buluşsa,
Aklım da hayallerinle kavuşuyor.
Umutlarım gecenin en koyusunda,
Güneş oluyor tıpkı gözlerin gibi.

Güneş aydınlatmıyor inan sevgili.
Gözlerinin karası kadar karanlığımı.
Bilmiyor kimse, ne sende var olanı.
Ne, sende var olanın, bana ettiğini.
Sen de bilmiyorsun sen de, herkes gibi.
Bilmiyorsun ey yârim gözlerin gibi.

Ne zaman ellerim semaya açılsa,
Dilim senin ateşinden de korkuyor.
Sen ateşsin, sen kâbus, tozpembe hayal.
Dilime de içime de düşsen, beni yakan.
Gözlerime kalbimin içinden bakan.
Bilmiyor kimse bunu, kimse sen gibi...