Aşk sözcükleri söyle bana döndüğünde. Coşkunu yansıt bana. Yanaklarımı okşa parmaklarınla ve öp beni; sonra sarıl ve seviş. Dudaklarından yalnızca bir tek sözcük çıksın, bir tek: “seviyorum” olsun o da.
Bir yanılsama! Sen yanılsamasın belki de. Yıllardır aşkı arayan bir adamın, hüzünlü bir adamın karşısına çıktığını sandığı yanılsama. Belki de yalnızca benim zihnimde varsın. Bilincim yarattı seni.
Sen, benim düşlerimin bir izdüşümüydün, sen sandığım bir düşüncenin izdüşümü. Ne acı ne gerçek…
Böyle bir oyun oynayacağını tahmin etmeliydim zihnimin. Yoksa şimdi de bir yanılsamanın içinde miyim? Neyin gerçek, neyin izdüşüm olduğunu karıştırıyorum.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta