Sen Bir Ömürsün Şiiri - Ahmet Beltekin

İstanbul,canım İstanbul,
Güzelliği hisarlarla çevrilen şehir,
Hüznün kadar, sabrın da uzar surlarda,
Muhteşem bir mazinin hatırası var,
Bütün kutupları kucaklayan o duvarlarda…

İstanbul, canım İstanbul,
Ufuklarında dantel olmuş camiiler,
Kıvılcım olur kelimeler, dualarda…
Güneşi selâmlarken minareler,
Yıldızları fener yapar güzelliğin, sevdalarda…

İstanbul, canım İstanbul,
Kalpsiz Dünya’nın dillerdeki ilâhisi,
Güvercinlerden ürkek, duyguların,
Gözbebeğim, kainatın en güzel sevgilisi…
Seninle huzur buldu Ayasofya,
O ki çarmığa gerilen Avrupa’nın son havarîsi…
Bilirim, nefretin erir, kanının alevinde,
Taş kesilirken heykeller utancından,
Şimdi, yalnız soluk bir hâtıra, tarihin süvarisi…

İstanbul, canım İstanbul,
Sonsuz hayâllerin çiçek bahçesi,
Dalgaların yalılara söylediği bestelerde,
Rengarenk her gecen…
Tepeden tepeye köprü, sevgin,
Gönülden gönüle merdiven,
Asırlardır Kur’an-ı içen kubbelerde…
Çiçekleri açmaya kışkırtan şehirsin,
Yorgunluğunu alırsın, ruhumuzun,
Sen bir ömürsün…