Sen beni anlayamasın Şiiri - Halil Aydın

SEN BENİ ANLAYAMASIN
Yarım kalmış hayallerin yoksa
Burnunun direği acılarla sızlamamışsa
Başa gelmemişse, can beden çıkmadan
Yetim kalıp, küçük yaşta odun kesmemişsen
Eğer Boztepe’den, kağnı arabasının inleyişini
Karda yalın ayak yürümenin acısını his edemesin

Başını yastığa koyar koymaz,
Uykulara dalıyorsan
Kam, kasavet nedir bilmiyorsan
Önünü göremeyip şaşırıp kalmıyorsan
İçinde korkular, endişeler yumak, yumak
Eğer çözemeyip çaresizce kalmamışsan
Sen beni asla anlayamasın

Geceleri uykuların kaçmamışsa
Uykusuzluktan şakakların zonklamıyorsa
Gözlerin bulut, bulut gözyaşların akmamışsa
Yaptığın onca üçkâğıtçılıkları sevap saymışsan
Karda yürüyüp izini yok saymışsan
Samanın altından nice sular salmışsan
Sen beni hiç anlayamasın

Uykuların kaçıp yatakta dönüp durmadıysan
Hayaller kurup durup, durmadıysan
Yarını düşünmeyip, har vurup, har savurduysan
Yavan ekmeği dürüp büküp bir kıyada, köşede yemediysen
Sen beni hiç anlayamasın

El bebek, gül bebek büyümüşsün
İstediğini alıp, içip yemişsin
Başkasını zenci gibi görmüşsün
Odunun elden, ocak başına kurulmuşsun
Gerine, gerine ısınmışsın, ayakları yalın ayak
Karda tipide sen hiç yürümemişsin
Açlık yokluk nedir yaşamışsın
Sen beni hiç anlayamasın

Hiç anlından ter akmamış
Vatandaşın sırtına abanmışsın
İn dedikçe iyice sırtına yerleşmişin
Hep de böyle gider demişsin
İnsanları köle, kendini asil görmüşsün
Konuşmaya bile tenezzül etmemişsin
Sen ben olmadan beni anlayamasın

Eninde sonunda sende ben olacaksın
İnsanların yüzüne bakamayacaksın
Evinden dışarı çıkamayacaksın
Allah’ım ben ne kötülükler yapmışım deyip
Çok pişman olacaksın (HALİL AYDIN)