Sen Benden Gittikten Bu Yana

sen, benden gittikten bu yana,
yüzüm hiç gülmedi...
yüreğimi buzlar kapladı,
senin yerine, hiç kimseyi koyamadım.
birlikte gezdiğimiz dağlara,
bir daha uğramadım.
sensiz koklamadım,
kaç bahardır, kardelenleri...
sokağında buluştuğumuz kent te,
çay içtiğimiz demlikten,bardaktan,
bana hediye ettiğin kitapları,
şiir yazdığım defterime,kalemime,
sensiz,
bir daha uğramadım,
içmedim,okumadım ve dokunmadım.
yani sen benden gittikten bu yana,
seninle yaşadığımız,paylaştığımız,
hiç bir şeyi ve hiç bir şeye,
dokunmadım,paylaşmadım.
yani sensiz,
ne yazım, kışım,
nede yediğim aşın,
tadını alamadım.
kendimi sende buluşumu sevmiştim,
birde gözlerindeki o ışıltıyı,
uzun siyah saçlarını,
buğday sarısı ellerini sevmiştim.
hiç mi umut yok?
çokmu,uzun sürer bu gidişin?
ben sensiz,
kafesteki bir kuş,
ağdaki balık kadar çaresizim.
bu sana kaçıncı haykırışım...!
eğer bir daha dönmeyeceksen?
dönmeyişin,ebediyen ise,
senden son bir isteğim,
sensizliğe olan çaresizliğimde,
seninle yaşadığımız,paylaştığımız,
o güzel günlerin hatırına,
urganı geçirmiş iken boynuma,
son bir defa yüzünü göreyim,
ışık güzeli gözlerinle,
yüreğime son bir akışla,
soluğumu boğazımda,
ellerinle düğümle,
sensizlik sonum olsun.

(istanbul/2006)