Sen Şiiri - Mustafa Duman

I.
sen şimdi sorarsın
gözlerinin beyazında kir biriktiren birini gördün mü?
ellerini açınca tepesine kadar yalan dökülen?
ne meraklısın.

sözlerin zaten boncuk hesabına gelmez
ne rengi var ne sayısı.
yine de konuşursun:
'ben bir kez görmüştüm
yağmurluğundan su damlıyordu, sarı.
gözlerinin yeşili kocamandı
elleri sıkı sıkıya kapalı.
sonra sırrını açtı, bozuldu büyüsü.
herkes yalanlarından birşeyler kaptı.'

umursadığım yok, anlattığın bir hikaye de bu,
yalanlarını ondan aldın, hikayelerin daldan düştü.
iyi ama güzelim
benim bu kalbimden haberin var mı?

II.
sen şimdi sorarsın
'kütür kütür dirsek dolu geceler' diyen şair mi daha güzel
yoksa gecelerin siyahını gözlerine süren mi?
haklısın.

geceler zaten boncuk hesabına gelmez
ne rengi var ne sayısı.
yine de sarar durmadan
bir sigara dumanının havayı sardığı gibi aklını.
' bence güzel olan gözlerini sözlerine koyandır
sen ona bakarsın o sana bakar
sen onu okursun o seni okur.
okuma bilmeyen yanlarını sevenler var bir de
onlar yataklarının üstüne oturur, boğazlarını düğümlerler.'

anladığım yok, yalnızlıktan niye bu kadar zevk aldığını,
bensiz yapamadığını söylerken.
şairlerinin hepsi senin olsun, gecelerinin içine gir uyu.
umrumda değil.
ama görmüyor musun nasıl koşturduğumu?

III.

'senin daha yolun uzun yavrucuğum
biraz sağdaki ağacın altına oturacaksın, biraz soldakinin
yerdeki taşlara tekme, kuşlara el sallayacaksın daha.
yağmur yağarken koştuğun da olacak kaçtığın da.
ciddiye almamayı öğreneceksin zamanla, ciddiyetsizliğini bile.
o zaman sözlerin rengiyle kokusunu birbirine katıp
bir duman çıkarabilirsin gökyüzüne doğru.
o zaman sorduğun soruların hangi rüyaların aynası olduğu
gördüğün rüyaların ne demeye geldiği
dumanların içinde kimin ne dediği daha açık olacak.
o zamana kadar kalbin de koşturman da senin olsun. sen benim.
sen olmazsan çünkü susuyorum sadece.
üstelik suskunluğum hiç bir şey söylemiyor.'

(2004)