Semin Yapar Şiirleri - Şair Semin Yapar

Namus;
Kollarında yatabilmek,
memleket kokan terinde
emeğinde erimektir…
Elini
ayağını öpmektir,

Ne hakikat! ...
gözlerim yaşardı da,
Koynuma alıp sevesim geldi
usul usul! ..
Nasıl bir onurlu duruştur bu,
heyhat! ..

Bülbül ahengi gülücükler miydi
onlar?
Çocuk misali öpücükler...
Yoksa,
Bir ilkbahar neşesi miydi?
O günler, ah o günler!

Akşam güneşi usulca vurmakta
sırtıma
Masamda küçük küçük gölgeler..
Yorgunum.
Bir fincan çay söyledim kendime.
Şu halimle bile seni düşünüyorum..

Acının burukluğu ruhuma dolarken
zevkle;
çaresizlik içinde yüreğimdi,
ufalan.
Koskoca alem dalmışken kendine,
Gaflet içinde ben idim yoğrulan.

Biliyor musun?
Sensiz yapamıyorum artık.
Bardağımdaki şu içki bile
Senin gibi girmedi kanıma.

Elimde sigaram,

Saltanatım sevdam,
dokunmak istediğim
düşlerimsin sen.
Farzet ki bebeğinim,
ana kucağını özleyen.
Farzet ki anneyim,

Aşkla çağlar şelale gözlerin!
İhtirasın kızıllığına davet eder
bakışların.
Bir yangın oluverirsin birden,
Kor alevlerle sardığın vücudumda..
İliklerime kadar seni hissederim

Duydum, bir talibim varmış,
toprağında yiğit, derlermiş.
Dudaklarından şarap damlası,
kızıl güneş damlarmış.
Yedi iklim diyarında,
namı değer karasevdalı,

Esmer iklimlerin
Sert mizacı..
Ayağındaki kundura,
Üzerindeki esvap..
Yine, gün dönümünün
Saman kokulu ayazlarında