Semih Eroğlu Şiirleri - Şair Semih Eroğlu

Gözlerimi kapatıp, giderim.
Anneme naz yaptığım
Sonsuza dek ukde kalacak anlara.

Dışarıda günlerce yağmış kar.
Yokluk yoksulluk var...

Kapılarda görmüşler,
Sordu seni dediler.
Yavaş adımların.
Ürken bakışlarınla..

Geç çok geç.

İlkbahar idi...
Canlı yepyeni,kokusu, görüşü, görünüşü...
Bitmeyecekti...
Tüm güzellikleri.
Bendeki...Sendeki...
Ardına bakınca,

Şarkıları,türküleri,
Çalgılari,
Şiirleri,
durdurmuşlar o zaman.

Sonrasında acı, hüzün.

Şairin hüznü gözyaşı olur.
Gözyaşları alev topu.
Yüreği, gözyaşlarını besler..
Sonra,
İner gözlerinden yüreğinin üzerine...
Çarpıp parçalarken yüreğini bedenini

Şu şarkıyı al
Bir yanlızlığa,
Götür bırak
Neşeli kalabalık olsun.

Şu şarkıyı al

Aklımız fazla karışık.
Meyleri aldık.
Döküldü dertler boşluğa.
Hüzünler sevinçler.
Sarhoş artık kafamız.
Aralanır göz kapaklarımız.

Yalnızlık...
Ölümden beter derler...
Yalnızlık kötü kötü olmasına, sessizlik daha kötü be.
Varoluşun ispatı,
Hayatın kendisi ses.
Yalnızlık kötü kabul. Amma velakin…

Gözleri doldu,
Yüreği sıkıştı,
Omuzları indi, duydu nefesini,
Titreyen sesini.
Kızdı titreyen ellerine,
Sıkışan yüreğine,

Getirdim çayını,
Otur dedi.
Oturdum.
Seyreyledim bakışlarını.

Behey ölümsüz müsün sen...