Semih Eratlı Şiirleri - Şair Semih Eratlı

İyilik üzeredir esası yolun
Az işlemesidir doğrusu dilin,
Vererek almasıdır düsturu elin,
İbadet nefsini terbiye kulun.

(11.01.1989)

Ağır ağır çıkalım merdivenlerden,
Başımızda taçlar,pembe güllerden,
Mutluluğa bir türkü,tüm sevenlerden,

Sen de oku,ben de seni dinleyim,
“Sevdim “ de de mutluluktan öleyim.

Bir dört kasım sabahı açtım da gözlerimi,
Düşündüm geçmişimin günüme izlerini,
Kimi yaşantıları, kiminin sözlerini.
Yaşantımda çok kışım, bazen de yazlarım var,
Ömrümün tek kazancı, yetişmiş kızlarım var.

Polisim ben,
Sizden biri,
Temizlemek için,
Toplumdaki kiri,
Soğukta sıcakta
Nöbet başında,

Gidem dedim gidemedim
Kalam dedim kalamadım
Ben yolumu bulamadım

Yol nerede, yolcu nerde
İki ara, bir derede

Uzatsam mı ellerim, seviyorsan haydi tut,
Kalbim söyle diyiyor, aklımsa aman sükut,
Aşkımı bilmiyorsun, söylesem mi bir umut?

Bilseydin sevdiğimi, söyleseydim bir tanem,
Ya beni güldürürdün, ya da gözlerimde nem.

Bir çok anı dünden kalan
Düşündüm de hepsi yalan
Neydi acaba var olan

Bir varmışım,bir yokmuşum
Gerçekten mi var olmuşum

Neye yaradı yani,
Beni benden alman,
Beni benden çıkarman.

Şimdi sıfırım ben.
Sıfıra sıfır; elde var sıfır.

Yağmur yağdı,böyle oldu,
Burası İstanbul'du,
'Sel bastı' dediler,
İnlediler.
Fakir fukara,
Para yok diye;

Seni görünce, kalbimin grafiği
Gittikçe artan bir şiddetle yükseldi.
Istıfa sistemimi işlettim hemencecik,
Sen hariç tüm talipler ayıklandı, elendi.

Kalbim gönlüme doğru yaptı pazarlamanı