Sema Zincir Şiirleri - Şair Sema Zincir

Ne bir ses, ne bir hece
Meraklardayım yine
Durgunlaştı benim gibi
Söğüt ağacı bile!
Karanlık kuyulara düşürme beni
Vurgunlardayım yine.

Güz vakti..
İşte yine bir sonbahar geldi,
Düşler mevsimi sonbahar!

Eteklerinde sarı yapraklar,
Bacalarda tüten nazlı dumanlar,

aşk hep acı verir insana
aşıksan eğer;
yemeden içmeden kesilir
dalıp dalıp gidersin uzaklara...
aşıksan eğer
hapı yutmuşsun demektir!

Kara trendeyiz yine el ele..
Pencereden bakmadayız
Tarlalara, uçan kuşlara...
Yan yana ve başımızda sevda..
Saçlarım uçuşuyor,
Söğüt ağacı da bir anda

Biz seninle bir dağ yamacında
Açan sarı lalelerdik
Hüzünler, ayrılıklar üstüne
Sevda türküleri söylerdik

Biz seninle bir dağ yamacında

Böyle çekip gitmek var mıydı
Sana doyamamışken?
Canından da çok sevdiğin eşini
Nasıl da bırakıp gittin sen?

Acelen var gibiydi tanıştığımızda,

Fabrikada, işçilerin yanındayken,
“Seni seviyorum lan! ”
Diye günde üç-beş defa telefon edişini,
Akşam yemeğimiz varken,
“Benim canım karım, evde sıkılmıştır,
Hadi gel, dışarıda yiyelim “ deyişini,

hani;
gökyüzünde
koca bir ay var ya!

tüm yıldızları silmiş
gökyüzünden...

Gökyüzüne bir avuç yıldız fırlattım,
Mutluluğu tam yakaladım derken ıskaladım! ...
Bugünün düşlerini yarınlar yaratır derler,
Elimin altında değildi ki yarınları...
Yarınları beklerken geçti seneler..
Şimdi...

Bir avuç sıcaklık vardı gökyüzünde,
Güneş yine bütün gün ortalığı kavurdu...
Sanki cehennem fışkırıyordu her yerden! ..

Gün batımında..
Güneşin gözleri al akşama boyandı.