Sema Zincir Şiirleri - Şair Sema Zincir

onca yaşamaktan
yorgundur belki yürek...
içlerinde dünler yürümektedir...

onca yaşanmışlığın bir yerinde,
karşılaşır sevgililer bu kavşakta...

madem ki
vakit akşam,
açılsın gizli sofram...
gelsin kadehte rakım,
derken...
vazgeçiyorum!

gün batarken başlar yalnızlığım...
hergün,
dünden güzel olacak diye
umutla beklerken...
hüznün alacalarına bulandım
derdim boyumu aştı...

ben acıları sevdim sevda denizinde
benim hiç dostum olmadı ki!

ben çaresizliği seçtim sevda tünelinde
benim hiç avutanım olmadı ki!

Özledim seni,
Yüreğimde yaşattığın fırtınaları,
Çocuk kahkahalarını,
Seni hissetmeyi özledim!

Resimlerimize baktım da dün…

Bıraksam kendimi ağlayacağım,
Gizli bahçeme gireceğim yalnızlığıma
Yiten ne
Tükenen ne
Umudumu daha kaç kez
Kaç gecelerce

Çocukluğum…
Dudağımı çepeçevre saran masum bir gülümseyişle,
Beni çoook eskilere götüren sımsıcak yıllar..
Şimdi anılarımda kalan o tatlı hatıralar

Hızla akıp dönüverdi zaman çocukluğuma…

ne güzel rastlantılar vardır şu dünyada
ödünsüz, özverisiz...

paylaştığımız hiçbir şeye isim koyamıyorum
insan öyle kolay alışıyor ki oysa!
bu iğrenç dünyaya nasıl katlanılır?

Çal ey Neyzen
Durma çal ki
Dökülsün dudaklarından
Gönlümü titreten
Ruhuma huzur veren
O ilahi besten!

çoğul zamanlardı..
imkanların paylaşılıp, acıların bölüşüldüğü..
ardında...
soluk kır çiçekleri ve menekşelerin arasına katlanmış
anılar bıraktın.
hep bilmediklerimizi konuştuk..