Sema Zincir Şiirleri - Şair Sema Zincir

'mutluluk'

gözünü açtığında dünyaya
gülümseyen bir ana yüreğidir sevgiyle...
sabahın seherinde odama giren
bi ışık huzmesidir yüzümü okşayan...

silmek istedim...
dünyanın bütün silgilerini kullandım ama,
bir türlü yüreğimden seni silemedim!

seni tanıdıktan sonra bi daha
ağlamıyacağım diye söz vermiştim bitanem!

ilk defa, bugün,
delicesine yaşlar süzüldü gözlerimden...
saklamaya çalıştım herkesten!

Geç çıktın karşıma..
Tuzaklı zamanlarda... dar vakitlerdeydin gittin..
Bir gün seni deliler gibi arayacağımı
Hesaba katmadan hem de...
Hayat cömert davranmıyor ki bize
O hayat ki çoğu zaman ne zalimliklere gebe...

Eğer, gözyaşlarını tebessüme döndürüp
Felaketlerinde bile gülümseyebiliyorsan,
Hayatın tokadını yiyip,
Ayakta dimdik durabiliyorsan,
Yıkılan bir hayatı yeniden kurup,
Kaybolan yıllarını geri döndürebiliyorsan,

Adam stüdyodan çıktı
İçinde, işini iyi yapmanın mutluluğu vardı...
Paltosunun yakasını kaldırdı,
Dışarda hatırı sayılır bir ayaz vardı
Cebinden bir sigara çıkardı,
Çakmağıyla yaktı..

konuşmak dokunmaktır
dokunmak ise;
tanımanın ilk adımları
bu kavşakta...

geçip gidebilirdik de

hüznün yalnızlıkla birleştiği yerde
bilirsin ki tek başınasın
yalnızlık bi hayalet gibi biter ensende
bi dost sesi ararsın
bişeyler paylaşmak için...
öylesine yalnızsın ki!

öyle pırıl pırıl,
öylesine temiz ki insan!

yaşayarak, acı çekerek,
sancılanarak doğurur geleceğini.

İstanbul uyanıyor yine bir şafak vakti,
Bir rakı sofrasından
Seni seyrediyorum İstanbul, Rumeli Kavağı’ndan;

Masamda midye tava, pilakiler,
Elimde sigaram