Issız bir sessizliği var bu selvi ağaçlarının.
Köklerini toprağa gömmüş,
Her taze dalın matemi yankılanıyor şu uçsuz bucaksız ovada.
Metruk, yetim kalplerimizi sarabilirdik birlikte.
Büyük bir hasretle göğe kavuşurdu köylünün cahil ruhları.
Kara oğlanlar ve gülpembe kızlar,
Hiçbiri bu memleket kadar teslim olmadılar aşka.
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta