Selma Doğan Şiirleri - Şair Selma Doğan

Ansızın uyandım bu gece ağlıyorum.
Ben annemi özlüyorum.
Biliyorum o gelemeyecek.
Ama rüyalarıma girsin istiyorum.

Açtım ellerimi yalvarıyorum allaha.

Gök kubbenin ardında kalır göremediklerimiz.
Açılınca altın sarısı büyük demir kapılar işte o zaman anlarsınız yalnız olmadığınızı.
Birden etrafınızı sarar altın sarısı zümrüt yeşili mavi beyaz ışıklar. bakarsınız şaşırarak.
Alaca karanlıkta çıkar her şey ortaya onlar hep varlar.Ama siz alaca karanlıkta daha net görürsünüz her şeyi.
Bilirsiniz ki onlar hep yanınızdadır sizi korurlar üzülmeye korkarsınız başkaları üzülmesin diye
Onlar sessizdirler susarlar hiç konuşmazlar ama çok güzel dinlerler sizi alırlar sizden olanları ve alaca karanlıkta karışırlar karanlığa ertesi gün yine gelirler.

Her veda ayrı bir hüzün bıraktı bende.
Belki de gidenler geriye dönmediğindendir.
Ne zaman birine veda etsem.
Bana hep hasret düştü.
Bırakıp gitti sevdiklerim.
Gelecekmiş gibi.

Yıllardır peşinden koştum hiç bilmediğim sevginin.
Bazen aşka benzettim bazen de aşık olduğumu zannettim ama nedense hiçbir zaman inanmamıştım aşka ne zaman üzülsem Melekler benim için ağlar zannederdim şu an anlıyorum ki ben aşkı hiç bilmemişim bilmiyorum belki de hep ben sevdim.
Ondandır kelimelere dökülen isyanlarım.
Ne zaman uçmak istesem kırdılar kanatlarımı sen uçamasın dediler.
Bazen öyle bir fırtına eserdi ki yüreğimde yere düşmemek için zor tutardım kendimi rüzgara karşı durmaya çalışırdım.
Bazen kulaklarım kalbimin sesini duyardı ben direnmeye çalıştıkça kalbim dur boşuna yorulma derdi.

*IŞIĞIM YANMIYOR ARTIK*

Kaç gün oldu,senden hiç bir haber yok
Işığım parlamıyor, yanmıyor artık
İçimde korku ve endişelerim var
Senin için.

Bazen hatırlamak istemiyorum gönül sayfamın eskimiş yıpranmış hikayesini.
Ben unutmaya çalıştıkça her kış mevsiminde kar taneleri hatırlatıyor bana söylemek
istediklerimi.

Her hatırladığımda siyaha dönüşüyor beyazım. Boğazıma düğümleniyor hıçkırık seslerim.
Her zaman olduğu gibi yine sessizliğin sesiyle geliyorum kendime.

Her ağladığımda hep ruhumun derinliklerine akardı gözyaşlarım.
Göstermemeye çalışırdım ağladığımı kime sığınabilirdim ki kim anlayabilirdi beni
Allahtan başka
Hiç kimse benim gibi değildi.
Hiç kimse benim gibi sevmedi onun için gözyaşlarımı hiç kimse hak etmedi.
Ne zaman sığınacak bir liman arasam fırtınalar yok etti benimle birlikte bütün hayallerimi.

BİR GARİP YOLCUYUM

Dünya han oldu, ben bir yolcu
Tadamadım bu dünyanın zevklerinden
Döndüm durdum, bu dünyanın ortasında
Bedenim yerde, ruhum semayı gezer...

Hiç bir zaman ben olmadınız beni anlamanız için.
Hiç biriniz ben olmadı ki.
Koca hayat öyle geldi geçti hesap soramadan kelimelere her bedende ayrı bir yürek.
Siz ne bilirsiniz ki acısı yalnız senin yüreğini yakar üşüşür duygularına düşüncelerin leş kargaları gibi.
Sen nasıl seversen istersin karşındaki de öyle sevsin seni.
Sonra sarılırsınız karanlık gecelere bir kaç hatıra gelir gözünüzün önüne hiç yaşanmamış gibi artık tükenmiştir ömür.

Ne zaman görecek karanlığa bakan gözlerin
Ne zaman ben demeyeceksin
Ne zaman vuracaksın seni küçülten egonu yere
Ne zaman şimdiki halini yok edeceksin

Görmüyor musun yıllar esir almış seni