Bakışlar mahcup
Bin keder damlacıklar
Dudaklar kuru
Dizleri titrek titrek
Bir ölüm kokusu gelir
Bedenine sinerek
Sevgimi hissettiremedim mi? Sözlerimle
Canına can katamadım mı? Bakışlarımla
Betona dönmüş yüreği mi? Bıraktım avuçlarına
Aşk meleğimi fısıldamadı mı? Kulağına sevgimi
Yoksa çıkmaz sokak ışıkları mı? Kör etti gözlerini
Susma konuş bir tanem nasıl inandırabilirim
Kar yağıyor 23 Temmuz akşamında
Saçlarıma aklar düşüyor feryat figan
Hiç bu kadar üşüyüp yalnız kalmadım
Hiç bu kadar bağlanmamıştı elim kolum
Hiç bu kadar yaş dökmedim biçaresiz kalıp
Duygularımı hapsetmeyi becermişken
Aslında bilincimi kaybettiğimin farkında değilim
Özgürleşen sırça köşkler, sonsuza uzanan kuleler
Ve yüreğimin ucu yedi kat yerin dibine kök salarken
Dünya dönüyor evren değişiyor ama değişmeyen ben
Bütün kuralları delip bütün yasakları ezip geçiyorum
Belki de sen haklısın
Belki ikimiz için en iyisi
Sen düşünmüş olabilirsin
Gel gör ki yüreğime anlatamıyorum
Ben anlıyorum seni mantığım onaylıyor
Ama gel gör ki yüreğime asla anlamıyor
Ruhumu titretiyor öpülesi dudakların
Rüzgârla savrulan o mistik kokun var ya
Bin kez öldürüyor tende teni canım sevgilim
Her kes dört mevsimi yaşarken
Ben yaşıyorum dudağının kıyısında
Sen eski eskimeyen hikâyem
Köz desem değil kor desem değil
Bağrımda yanan cehennemisin
Hala kıskanırım yalnız yatağından
Bir duasın bir rüyasın gecelerimde
gülen yüzün çimen yeşili gözlerin
sevgi dolu gözlerime değerdi
ben utanmaktan bakamazdım
çimen yeşili gözlerine
lanet olsun ki bana
Sevgi nedir
bilirmişsin
sevgi hiç yaşadım mı diye sordun mu kendine
kalabalıklar içinde yalnız ve yapa yalnız kalacaksın
biliyor musun?
sevgi derya deniz yüzmesini bileceksin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!