-ve nihayet ikimiz
kaçtığımız aşkların toplamıyız-
sokakta yaralı bir it koşturuyor
iki buluşmadır koluma girmiyorsun. ve birkaç
milyon yıldır tutmadın ellerimi. benimle çıkmıyorsun
pîtên serdestan ên rengîn li ser texteyê reş
û darek ji darên qalind, birqokî
aleke sor û spî ku divê her liba be
peykerekî ser mezin, nav vala û hesinî
ne ayîdê wî zimaniî bûm, ne xwediyê wî zemanî
kaniyor içimde güneşe bakan güller
biliyorum sözcüklerin eğimini
beni bu odaya gömen şeyin de adi var
her gün bakar gölgesiz bir eşikten
bir istavroz çikarip zamana karşi
kirpişan bir ovaya geçerek geldim
Quasimodo yazgisiyla
ben kürelerde merakli eller
kuru çeşmeler özleminde
sonra doğurdun beni
kendini içimde unutarak
devê gur girêbide, devê gur girê..
lê hema ez, bi vî ziman û zêna folklorik
siwar im li hespê gotinokan
peyvên min li dorhêla bajêrên mezin
wek nameyeke wenda ji dema xwe dûr
kî mir kî çû kî ma nizanim
beni her aklınıza geldiğimde çağırmayın
geçtiğim onca kıtadan
oda tutsaklığı kaldı
yamacımda bir avuç talan
vuruyorum tetiksiz bir inatla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!