Selim Temo Şiirleri - Şair Selim Temo

şiirin İstanbul’una giderken
on bir meridyende sürgün, keder ve ibrişim

gecenin sır olduğu camlarda
Mavi Tren uykusu
yorgun yana sır değil aksimizin

mızgin ve frok için
ah! Tamara

(bitmemiş bir şiirin ipuçları)

yaşam ve ölüm

umutsuzsun
muhtemelen yağmur yağacak
anladım nisan!

başka yere gidemediğin için burdasın
başkası olmadığın için kendi

Süleyman öldü, yaşasın şakir!

şimdi şiir dediniz biri sıkılıp gitti
bendim o sefil üşümüş elinizde
belki çok şey değildir aşkın ölümü
gerekirse aranır öpülmüş resimlerde

Adım şakir
tabancamı orta gözde saklarım
bütün zilleri çaldım
her kız en az bir kere terketti beni
adım Şakir
bekarım

ben Menaf; hayatın şaşmaz mağduru
bir kez olsun güldüğüm iftiradır.diye
söylüyor türküsünü ceketçilerin.alnında
bitkin bir ter soğuk ve nasılsa kavruk

biz yani Gençlik Parkı'nı severiz.sevgilimiz

öylesine bir Mayıs. bu
ikinci, sen yoksun. ruhum
çinko bir tepside. yalnız;
arayan değil dönen biridir

her yer bulaştı üstüme.

ı. esmer bir çakmaktaşıyım hâlâ
affetsin beni günahlarım
bileklerimde giderek derinleşen kesik
sen ve solgunluğum; gökyüzü
ayın elinde büyüyen acım
bir sakarlığım ben diyorum

kimse beni oynamasın kaybettim
mesire mahalli aç öpüşler tok öpüşler içinde
ayıldı gururlu bir bardak gibi ay
çözüldü giz kim sadık bir ağzı öpmüş ki
ulan Şakir kötü finnaler buluyorsun her aşka
peripetie mi dedin ben orada değilim

Pompei'nin göklerinde anason ve malt
düşüyor kuytu adımlarıyla müteşair
düşüyor hatırlamanın çarkına yara dediğin
zatülcenp tavuklar geçiyor laklı kapaklardan ilh ilh ilh
ey sırı dökülen aynalardan geçen ince mülk
sat resim çektirir gibi bakan yağlı suratları