Selim Salmaz Şiirleri - Şair Selim Salmaz

Uzaksın
Ve yalnız
Çıplak ayaklarınla
Basarken suya
Utanıyor
Su bile susuyor

Sen kimsin ki ey sevgili
Yangın yerine bürünmüş
Kırmızı gül yaprağındaki
Çiğ damlasımısın

Dilimde dolanan türkünün

Kuş olup ta gelsen bana
Ayağında al boncuklar
Kanadında kınalar
Süzülüp dursan üstümde
Uzatsam ben ellerimi
Güneşi tutar gibi

Kitlerse bu şehir
Bütün kapılarını üstüme
Gelemem belki,
Sen gel

Çiçeğe durmazsa erikler

umursamaz bir zamandı
ayrılıklar sağdı içimizi
dagıldığımız o yollarda
ne çektiysek ki bu uğurda
yaranamadık

Dört duvar içindesin
Güneşe hasret gözlerin
Yinede durmaz ki
İçine kavğayı hapsetmiş
O küskün yüreğin

Sustu kadın
Güldü
Acılarına güldü
Mülteciydi sevdası
Yabancı bir adam yüreğinde
Düne aitti

Gitme yar
Daha çok sözüm var
Söyleyemediğim
Aşka,
Sevdaya dair
Yeterki gitme

Yediydi yaşı
Ana bile diyemedi
Düşerken kolları
Hiç benzemiyordu şekere
O boş mermi kovanları
Son kez baktı

Düş görürmüsün
Ayak üstü
Kırık zamanlarda
Koşarmısın yalın ayak
Kanatarak parmak uçlarını
En mahrem yerinde