Nefes alıp verirken gece
İçine çekiyor her şeyi
Bir kadın,
Aldığı son nefeste
Ölümüne sebep, öpüyor beni
Bırak
Bırak beni be gülüm
Bırakta kendi yoluma gideyim
Çırılçıplak kalsın bu sevda
Düş gibi hayal gibi rüyalarımda dolansın
Demirci kawa dövdü
Tanrılardan çaldığım ateşle
Onurlu çekicini salladı
Bedenimin her zerresine
Nasıl vurduysa isyan ateşi
Uçururken,
Sen kimsin ki ey sevgili
Canımın içindeki canmı
Uğruna ömür adadığım mı
Ufku kaplayan gökkuşağının
Yedi renginden biri senmisin
zamanı taşırdık
esmer yüzümüzde
kara bıyıklarımızda
kırçiçeklerinin sevdasıyla
ne kıyardık koparmaya
nede doyardık koklamaya
Köpeklerin havlaması deliyor geceyi
Havada kavak homurtuları
Ateş topuna dönüşüyor gökyüzünde ay
Rüzgar sesiyle raks ediyor ateşböcekleri
Ay ışığı dolduruyor boşalan yatağımızı
göz koymuşuz
gökteki güneşe
emanet verilen şu can
ana rahmine düştügünde
umutsuzluk yoktur heybemizde
doguştan umut ekilmiş
Uzakların yolcusu
yağmur vardı dışarıda
Senmi geldin
Yağmurlamı geldin
Avuçların hala toprak kokuyor
Bak gözlerim
Salında gez sen!
Yüreğimin dar sokaklarında
Çoktan kapamışım ben kapılarımı,
Aşka ve sevdaya
Salında gez sen!
Kaç yaprak düştü
Sen gittikten sonra
Kaç kez turnalar geri döndü
Karlar yağdı
Adam boyu
Ağıtlar yüklediğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!