Dosta düşman olur düşmanına dost,
Nankör insan yüzündendir yanan post,
Doğruya dürüste boyun eğmez puşt,
Selam bile vermem nankör insana.
Bitmez isyanların nankörler çoksa,
Aç gözlüyse nolurki karnı toksa,
Dinsizse imansızsa birde vicdanı yoksa,
Selam bile vermem nankör insana.
Çok bilmişler çok ukala sazanlar,
Nankör olur nankör ile gezenler,
Ancak beni anlar gerçek yazanlar,
Selam bile vermem nankör insana.
Arsız hırsızlara hep verilir değer,
Nankör insanlara şair hep söver,
Bu gidişle başımıza taş yağar,
Selam bile vermem nankör insana.
Azgın nesilin erkeğine kızına,
Can dostunda olsa güvenme sözüne,
Bakma suratına tükür yüzüne,
Selam bile vermem nankör insana.
Veysel derki nankörlere etme minneti,
Yüzü soğuk nankör mamert lanetin,
Fırsat verme muhanete çok çetin,
Selam bile vermem nankör insana.
Kayıt Tarihi : 17.6.2012 00:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Veysel Şimşek](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/06/17/selam-bile-vermem-nankor-insana.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)