Sırtladım ıssız geceyi,
Ayı düşürdüm suya.
Çözmek için bu bilmeceyi,
Kendimi düşürdüm pusuya.
Büyüdü duvarda sabırsız gölgem,
Çınladı zihnimde bir sessiz çığlık,
Taştı benliğimden kendime öfkem,
Yırttı demirden zırhı bir cılız ıslık.
Ruhum, aklımın garip tutsağı
Hakikat; içinden geçmediğim nehir...
Nefsim bir obur, dolmaz oldu kursağı
Gönlümün isyanını duymazlanıyor şehir...
Karanlığı okşuyor bir ezan sesi
Vuslata ermenin tam zamanı gelmiş.
Pespaye nefslerin yarım kalan hevesi
Boşluğa doğru akan amaçsız bir selmiş.
Kayıt Tarihi : 6.6.2005 10:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!