Sekiz mart.... Şiiri - Yıldız Özdemir

Kadın olmak..merdivenlerin eğimi en dik olanına tırmanmak hayat yolculuğunda.. eğer eğim açısını küçülmüşse .. yüksekliğini ayarlayan karşı cinsin elleriyle.. yada yükselirse eğik düzlem,emekler bilmediği basamaklarda

Doğarsın kimi evde güller açar sen geldin diye…..Kiminde de yasa durur evin önündeki kavak ağaçları… Takılır pembe boncuklu bilekliğin.. Daha yolun başında yüklenirsin sen farkına varmadan…. Cinsiyet nedir? Neden top oynayamam sokaktaki arkadaşlarımla….. Erik ağacının dallarına tırmanmak niçin yasak bana..? Derdin bu olsun. Eğitim olanağı bulduysan eğer…. Kafandaki soruları soramasan da……

Ya onlar..? tezgaha konan çocuk halli kadınlar…? Baba otağından koca otağına taşınanlar…Bez bebekleri gerçek bebekleriyle yer değiştirenler….
Ağır travmaların kader olduğunu, böyle gelmiş böyle gideri..ezberletilenler….Hoyrat eller de hoyratça yaşayıp, sahnede rolleri belirlenenler….!

Başka bir pencere açmışsa eger yaşama…. Emeğin ederini bilmeye kalkmışsa… Sorgulayan zihni işlemeye başlamışsa, ters düşmüştür yaşamın odağına… Merkezden kaçan kaçtıkça fasit dairenin içine düşen yanıyla.. tüketir nefesini…. Emekse, vardır artılarıyla … Egemenliği karşı cinsin elindeki toplumlarda..

Adına, günler, güller serilir, töreler dizilir, haklar verilir haklar alınır kararlar çizilir duvarlarına… Kimse bilmez hormonlarınla mücadeleni, kimse sormaz yüreğindeki seni…. Söylenen yalanları, sömürülen hayatını….. kullanılan yanlarını. Toplumlara yön vermek adına üstüne giydirilenleri, elinden alınanları Sana sunulanları, küçük hayatların büyük rollerini..

Kadın önce insandır.. Yaşamaksa oda yaşar. Leğen kemiklerinin arasında taşırsa canını ömrü armağandır artık. Kadın yada erkek demeden beslerken .. beslenir duyguları.
Göz kapaklarının ardına gizler yaşamını… Emeğin bilinseydi eğer değeri ağlar mıydı yüreği, göz yaşları akar mıydı? kim bilir, belki kendisi de bilmedi….. Öğretilenlerin, dayatılanların sorgusunu yapamadı Ondandır bugün halleri….