Şehrin Avlularında Yankılanan Türkü

I.
Bir türkü yankılanıyor avludan
İşitiyor musun
Yükseliyor hızla göğe
Çarpıp kuşların kanadına
Düşüyor sokaklarına şehrin

Üzerine yağmur yerine
Hiç türkü yağdı mı gökten
Hiç düşündün mü
Kafana düşen damlaların
Çaresiz bir adamın gözyaşları olabileceğini
İşitiyor musun sesimi
Yağmur olsam bu kadar yağabilirdim ancak üzerine

Bir türkü yankılanıyor avluda
Hızla çarpıyor yüksek apartmanlardan birinde
Bir dairenin camına
Hızla kapanıyor pencere
Çekiliyor tüm perdeler...

II.
Bir türkü olmalıyım ben
Yükselip hızla göğe çarpmalıyım bir kuşun kanadına
Savrulmalıyım bir şehre doğru
Kapanmalı yüzüme perdeler
Kendi kendime yankılanmalıyım sokaklarda
Yazılmalıyım küçük beyaz kağıtlara
Girmeliyim küçük bir çocuğun cebine
Aklından hürriyet geçen herkes söylemeli beni
Yüreğinde umut yeşertenin diline dolanmalıyım her sabah

Ben bir türkü olmalıyım
Alın terine karışmalı sesim
Söylenmeliyim meydanlarda hep bir ağızdan
Söylemeli beni bir delikanlı sevdalısına
Gurbetteki bir adam mektubuna yazmalı

Dolanıp bir sazın teline akşamı etmeliyim
Umut bitmedikçe söylenip gitmeliyim
Şehrin avlularından yükselmeliyim her bahar sabahında...

9 Ocak 2003
00: 17