Şehrin Anlattığı Şiiri - Meryem Yörük

Yedi bin yıldız altında,
Gökyüzüne vuran efsaneler...
Tarih yazılı duvarlar,
Sokaklarda umut adındaki
Hayalet suretler...
Yüzüme çarpıyor
Dünyada ne varsa,
Neler olduysa bugüne dek.
Gece iniyor
Karanlık çökmüyor,
Işıklar günlerden aydınlık.
Bu şehir birilerine veriyor,
Binlercesinden hayat çalıyor.
Bu şehirde aşk doğuyor,
Aşk ölmüyor.
Herkes susuyor,
İnsanlık yaşamdan duruyor,
İstanbul durmuyor.
Bir tepede bir çocuk ağladığı vakit,
Karşısında gün doğuyor.
Bu şehir aydınlandığı vakit,
Dünyayı bir köprüde taşıyor.
Ne esaretten gülüyor,
Ne de özgürlüğü zincire vuruyor.
Yollar başlıyor,
Yol bitiyor...
İstanbul yolları bitmiyor.
Kaç şair kaçırabiliyor mısralarını,
Hangi şarkı tüketebiliyor?
Hayatın söndüğü vakit
İstanbul söylüyor...
Dünya yanıyor,
İstanbul tılsımlanıyor...
Yedi bin yıldız altında
Herkes ona anlatıyor...
Rüzgarda tövbe uçuşuyor,
Gecede sırlar geziyor,
Gündüzü umut istiyor,
Denize aşk kaçıyor.
Kendini kaybeden
İstanbul'u bulurken,
O,dinlediklerini saklıyor.
İstanbul küstürüyor,
Çağırıyor,susturuyor,
Aşkıyla hapsediyor.
Yedi bin yıldız altında,
Yedi tepeli şehrin
Fısıltısı anlatıyor:
'Dünya benden ibaret...'