Şehri Sultani Şiiri - Kadir Kaya1

Vapurlar akşam telaşını taşıyorlar, mağrur ve hüzünlü,
İnsanlar da yarına dair ümitlerini, yorgun ve inançlı,
Bense bir garip Orhan Veliyim, boğaz içinde,
Fatihlerin, Kanunilerin ve dahi hak geçmesin diye,
Çocuk ve deli padişahların, valide sultanların gün batımını izledikleri,
aynı ufka bakıyorum Saray burnundan,
Güneş hep aynı batıyor, biliyorum,
Gece örterken tüm İstanbul'u, insanlığı ve pisliği,
sahipsiz kalmış türbelerin seslerini duyuyorum,
Nerede kalmış o ihtişam, o saltanat,
Faniyim elbet, fakirleşiyorum birden geleceğe dair,
Bütün vapurların ışıkları sönüyor,
Usulca kenara koyuyorum yaşama telaşımı,
Tüm elbiselerim dökülüyor bir bir üzerimden,
Ben oluyorum, çıplak ve sade, sadece ben,
Daha bir sakin, telaşsız,
Yeniden yaşamaya başlıyorum, derinden ve sakin,
Daha farkına vararak her şeyin,
hep kaybedecekmiş, bir daha da bulamayacakmış gibi,
ölmeden evvel defalarca ölerek,
Ve defalarca yeniden doğmuş gibi,
Hep kaybetmiş ve yeniden bulmuş gibi,
Boğaziçinde bir garip ademoğlu,
Vapurlar geçiyor, mağrur, hüzünlü, telaşlı,
Gün batıyor İstanbul'da

Kabataş-ŞEHRİ SULTANİ 24.04.2014