Şehri Olmayan Boş Kaldırım

Sessizlikten de sessizdir bugün
Hiç susmazlarken dün önceki gün
Kimseler duymaz onları artık
Onlarda kimseleri her öğün
Renkler hep donuk ufuklarında
Yürekler çığlık sevdalarında
Sesleri çıkmaz birer yaratık
Ezgilenirler karanlıklarda
Orayı ensemde hissedince
Dumanlanır ufkum ince ince
Yaşanmış bir ömür batık batık
Birbirini kovar gündüz gece
Kalmıştı umutları yarıda
Bir sezmezliğin tam kenarında
Örüldü ağları kesik kesik
Şehri olmayan boş kaldırımda