Şehit Mehmed’in Hikayesi Şiiri - Yusuf B ...

Yıl bin dokuz yüz on beş martın on sekizi
Mehmet “Sancak yere düştü.” diye bağırdı siperde
ayağa fırladı
Gökten mermi yağıyordu karla karışık
Koştu düştüğü yerden aldı sancağı dayadı göğsüne
Sancak üstündeki Hilal al oldu Şehid Mehmed’in kanıyla
Göğsünden çıktı mermi bir soluk sesini duydum o an
Lal oldu dilim lal oldu yüreğim o an
Öyle bir elini uzattı ki göğe yüreğinin çıkartıp göğsünden
Yıldızlara uzatacak sandım
Biraz sendeledi diz çökmüştü ama başı dimdikti
Türk olduğu yüreğinden belliydi
Öyle bir “ALLAHU EKBER! ...” diye bağırdı ki o an
O an siperden çıktım
Bin kişiydim o an sana ölüm yok dedi yüreğim
Bu siper yirmi kişilikti oysa
Ondokuzumuz da taarruzdaydı
Şehid olmaktı komutanımız emri
Sanki ondokuz değil yüzbinlerdik
Ah be hain kurşun bacağıma değil yüreğime değmeye
Yüreğin yetmedi değil mi?
O an keşke koşabilseydim günü geldiğinde şehitlik makamında
Ulubatlı Hasan’ın yanında saf tutardım
Sol bacağım yok artık
Yığılıp kaldıktan sonra hain kurşun değdi diye
Yüreğim istememiş belli
Şehid olamadım ondokuz kardeşim gibi
Oysa ne gurur duyardı anam
Vatan sağolsun derdi dili
Şehit Mehmed’in anası gibi
Öyle bir “ALLAHU EKBER! ...” diye bağırdı ki o an
Lal oldu dilim
Yıl bin dokuz yüz on altı martın on sekizi
Ben Erzurumlu Gazi Onbaşı Süleyman
Cesaret nişanımı yüreğimin üstünde taşıyorum
Bir yaşındayım

14.34
20.12.2013
vatan