Şafak Sökerken (Ruacan ailesinin acısına)

Uyuyorken kayboluyorum sevgilim
Saçlarına dolanıyor tüm endişem yine
Sen istersen bir şiir doku göğsüme
Ellerinle ellerin yüreğinden
Ellerin nasıl nasırlaşmış sevgilim
yoksulluktan
Ellerin nasıl parça parça
Yüreğim parçalanır oysa benim
Her ellerini gördüğümde
O denlide gururlanırım
Keşke yanında olsam da şimdi
O çalışmaktan nasırlı ellerinden öpsem
Bu devirde insanların yüzleri nasırlaşmış sevgilim
Namussuzluktan
O parçalanan ellerin nasırını bilen yok
Emeğine sağlık sevgilim
Benim için o ellerin tüm ellerden daha pamuk
Ana eli gibi sevgilim ellerin
Sözünde dalga dalga vuruyor yine
Yüreğim endişeli o sözden
Ya bırakır gidersen
Ya bırakırsan beni
Son dönemecinde evimize varan yolun
Ya savrulursak tüm endişem bundan
Yarın bu denli yakınken bu denli uzak nasıl olur
Şafak sökerken
acımız büyükken sonsuz olur şimdi

22:48
12-05-07 çev