Şehirde açan çiçek

Gönlüme ne zaman düşse bir heves
Canlanır hayalimde yeşil bir ova
Unutulup gider zihnimde hasret
Her baktığın yerde bir iz bırakır
Gözlerin dalgın,gözlerin nemli,gözlerin gurbet

Ne zaman atılır ufuklara bu köprü
Hangi çağda anlatılır bu sevgi
Şu titreyen ellerini
Hangi mevsim ısıtır
Hangi rüzgâr kurutur ıslak kirpiklerini
Hangi masal anlatır o hüzünlü çehreni

Şehirde açan çiçek sevmezsin yalnızlığı
Sürekli bir aşk romanı elinde
Kavuşacağın günü beklersin beyaz atlı prense
Ben dağ yollarında oturup kayalara
Ufuklara çizerken resmini
Duman duman çekerim ayrılığı ruhuma

Binlerce yelkenli açılır denizime
Kurumuş ırmaklarıma hayat verir nehirler
Trenler gelip geçer sensiz bozkırlarımdan
Karanlığım aydınlanır yağmursuz bulutlarla
Sarılırım yeniden taze umutlarıma.