Yağmur ve hüzün Şiiri - Mehmet Nurettin ...

Seninle konuşmaya başladığımdan beri
Hep keder hep hüzün çöktü üstüme
Keşke öğrenmeseydim bulutların dilini
Sen kıydın ey! yağmur,sen kıydın gençliğime

Bana bir yol çizdin ki karanlığın içinde
Ne yana koşsam zemheri, soğuk
Çırpınıp duruyorum sanki kan denizinde
Bu yüzden mi gökler böylesine boğuk

Biraz da okyanusları anlatsan bana
O tatlı ürpertiden inip ölüm boşluğuna
Unutsam sisli sabahları, hasret akşamlarını
Çivilesem tenimi dalgaların koynuna

Artık bu kadar yeter! yağma bu şehre desem
Biliyorum anlamazsın kelimeden ve sözden
Ben de taştım senin gibi bu toprağın sırrına
Bu yüzden siper etmişim kendimi kurşunlara

Seni içtim suya kandı dudağım
Su yerine göklerden meğer çile almışım
Bu efsane tükenir mi coğrafyamda bilemem
Kat sevgini yeryüzüne, sen olmadan gülemem.