Şehir yankıları Şiiri - Akif Çelik

Şehir yürüyen bir devdi
koca adımlarıyla üzerimize geliyordu
yağan kar taneciklerinden alıyordu
elbisesinin donuk nakışlarını
sözcükler bulanık aynalardan
yansıyarak
dökülüyordu dilinin ucuna
böylelikle sokakları
anlaşılmaz bir karmaşayla
dolanıyordu birbirine
ve biz kayboluyorduk

kedilerin çöplüklerde dolaşması
gururlandırıyordu bir lokma ekmeği
yoğurtla ıslatılmış
biz hüznün geniş localarında oturan
umarsız seyircileriydik aşkın
her sahne bir düğüm ekliyordu
yaşamımıza

giderek devleşen şehir
sinemaları ve sokaklarıyla
hızlandırıyordu adımlarını
‘cafe’leşiyordu
köşe başı kahveleri
giderek daha bir etiketlenen koltuklar
hiçbir şey anımsatmıyordu
birbirini tutan iki ele...

sevginin herkesten bir alacağı
vardı elbet
şehir dev adımlarıyla yürürken
üzerimize
biz çekmeceler içinde unutulan
küçük filketeler olmayı isterdik
bir gün umulmadık bir anda
bulunmayı bekleyen...