Şehir şairiyim ben.
Uzun hava dinlemedim.
Ve bu yüzden,
Özür dilerim,
Ahmet Arif' den.
Çıyanı hiç görmedim,
Ama yalanı duydum.
Dağların doruğu nedir bilmem,
Lakin fabrikanın düdüğünü işittim.
Gölgelik diye çınar altı yerine,
Gökdelenlerin altına uzandım.
Ay karanlık tadını,
Sokak lambalarında yaşadım.
Fakat hep terk etti beni sevdalarım.
Aç kalmadım tütün kullanmadım,
Ve geceleri ağlamaklı olamadım,
Kaç yol.
Ben sadece mutsuz yaşadım.
Dedim ya şehir şairiyim ben,
Namussuz bir işçiyim yani.
Kayıt Tarihi : 24.3.2005 03:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özgür Umut](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/03/24/sehir-sairiyim-ben.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!