Seher Yürüyüşleri Şiiri - İlyas Kaplan

ey yıkık bentlerinden taşra akan hayallerim
ey eski resimlerde yıllanmış hatıralar
ey gurbet yollarında yağı biten kandillerim

damla damla aydınlatıyorsunuz şimdi hazin yüzlü geceleri
başı dik yükselirken birer birer
göğe doğru uzanıp
buram buram yükselen ulvi bir nida ile
okşuyorsunuz göğün saçlarını

alabildiğince maviliklerde uçuşuyor
pupa yelken
çoban ateşlerine koşuyor zifiri karanlık
baygın gecelerin öte yakasında

sıtmalı arzular vuruyor udun tellerine
rüyalarıma siyah hüzünler düşüyor
bir damlada denizce çağlıyor hasretim
deniz ki ateşlere sürgün
sancılar ki eflatun düşüncelere mahkum

tutsak olmuş zamanların can evine
dalga dalga sürükleniyorum
uyuyan düşlerimi getiriyorlar uzaklardan
sonsuz hürriyete uçuşan kar taneleri

her gece göğü sessizce dolaşıyor
dağların yamacından yıldızlar milyonlarca kez
tanıdıklara selam gönderiyor
rengini damarından alan çiçekler aşkına
nasuh ahitlerden sonra

ruhum
karanlığın bağrına düşüyor
şebnem avuçlarında rüzgarın esintileri
salınıyor geceler boyu

yağmurların yağmadığı yalancı iklimlerden
sıla akşamlarına davet ediliyorum
bir zamanlar bacaları tüten evlere
yalancı ırmaklar misali sokaklara akmaktayım

göğü deliyor en tanıdık sesler
silkiniyor gece en koyu yorgunluklardan
ahlara gark oluyor sokaklar

ey gönülde ki yanan ateş
alev körükleyen rüzgar
ey vaktin melalini büyüten sine
gecelerde gizli gizli ağlayan göz
yağan karların üstünden yalınayak
dağ başlarını geçtiniz mi hiç
seher yürüyüşleriyle

sonsuzluğun sesi çınlıyor bak
çalınıyor geçmişin teneffüs zili
ecel uykusundan iniyorum
kar nefesli gündüzlere

redfer