Şefik Akboğa Şiirleri - Şair Şefik Akboğa

Akşam vakti gün batımı ansızın
Aklıma fikrime yine sen düştün
Ne vakit can yaksa şu yalnızlığım
Geceme vaktime yine sen düştün

Yıllar beni aldı benin içinden

Gün batarken sular yanar
Gözüm uzaklara dalar
Arar gülüm seni arar
Yine sensiz duramadım

Ay ışığı çöktüğünde

Bilmedin yar kıymetini kadrini
Gönlün aştı hududunu haddini
Doldurdun dert ile yine vaktimi
Vazgeçtim aşkından gönlün yok diye

Yokluğun anlatıyor
Bırakıp gittiğini
Gönlüm kabul etmiyor
Bu aşkın bittiğini

Seher yeli haber yolla
Yar gelecek yol açılsın
Dağa taşa uçan kuşa
Haber ver yollar açılsın

Bunca zaman sonra gelen

Gönül benim senden çektiğim nedir
Nerde dert veren var bulup seversin
Aklında başına ne vakit gelir
Bir günde sevdiğin canıma değsin

Bunca yaş yaşadın cemali gördün

Kor içine can düşünce
Ateşi harı yükseltir
Aklıma hep yar düşünce
Sinemi narı yükseltir

Yokluk gelir vardan önce

Çocukluktu geldi geçti
Bir sen kaldın yüreğimde
Herkes bana güldü geçti
Bir sen kaldın yüreğimde

Bahar gelmeden yaz oldu

Bir gül açsa kendiliğinden bozkırın orta yerinde
Bir çiçek filizlense kayaların içinde
Uçurumun dibinde
Hayret uyandirsa görenlerin gözünde
Yaşamak için boynunu uzatsa
Ya rüzgar düşmanı olur savurur

Canım çıksın kalbim dursun istedim
Sen beni sırtımdan vurduğun zaman
Tutuşsun kül olsun yansın istedim
Beni bir başıma koyduğun zaman

Ne zaman kış geldi karların yağdı