Sefertaslarımızdan Eksik Etmemeli Cinnet ...

Sefertaslarımızdan eksik etmemeli cinnetleri
geçerken direkli-direksiz asfaltlarımızdan
sığdıramadığımız yumruklarımıza karakalem islerimizi
vıcık vıcık akıtırız gözbebeklerinden
günün en son model arabalarının…
Cebimize doldurduğumuz eski, ahşap, toprak
göçürtülen bir bir evlerimizin taşları, topraklarıyla
çizeriz duvarlarını ucu gökte devillerin
kaydırırız istersek camlarından…
Evlerimizin penceresinden selam veren
bir türlü dişlenmeyen mumlu gecelerimizi
hatırlayanlardan isteriz bir de;
sırf radyolu gecelerinin efsanelerini
tutar da denizde bile kaydırırız…
verirler be… vermezler mi…

(hep atmak değil) saklamak da lazım gelir
alaaddinin sihrinden uzak
yüzyılda bir rastlanan gülüşlerimizi.
Bir kolumuza ayrılığı, bir kolumuza başlangıcı alırız
dolaşırız…
bizim değil mi?
üstelik bir umudumuz bitiş olur
bir umudumuz yaşamak.
Yaşamak derim de
derim ama…

mayıs.doksanbeş.istanbul