Sefer Tası Şiiri - Sünbül Bulgu

Babacığım vardı, üç bölmeli sefer tasın.
Lokantada yemem, evden koyun aşım.
Koşarak getirirdi küçük kardeşim aşın.
Çağırırdın, arkadaşlarını yiyemem tek başım.
Gülerlerdi iki lokma yemeğe çağırdın hepimizi
Bir kişi bile doymaz, masaya dizdin bizi.
Derlerdi bir yandan da afiyetle yerlerdi.
Bu ne lezzetli yemek vardır bunda bir hikmet.
Bin bereket bitmezdi yedikleri nimet.
Utanırlar sözlerine sebep nedir ne böyle,
Doyurmaz derken kaldı sefer tasında yemek.
Yemeğin özünde vardı bir tutam ihlâs.
Cömerttin ellerinde sunulmuştu küçük tas.
Sevinçlere ortak, saklanmıştı hüzün yas.
Babacığım sen gittin gideli saklandı sevinçler.
Cirit atar hüzün, yas uyku tutmaz geceler.
Paylaşımlar raflarda cepte para heceler.
Benlik büyüsü ile gelip geçer seneler,
Zengin görünür, yaşardın fakir gibi,
Sert bir bakışınla bildirirdin edebi.
Ağlayanla ağlardın sorardın da sebebi,
Kardeş kardeşe uzak olmuşlar da el gibi.

Ayşenur BULĞU